G

Gebitsaandoeningen

Hoe schoon is het gebit van uw huisdier?

Kijkt u wel eens naar het gebit van uw huisdier? Vaak vallen tandaandoeningen bij de hond en kat pas op als het al in een vergevorderd stadium is. Maar net als bij mensen is een goede mondverzorging bij huisdieren van groot belang en kan al op jonge leeftijd gestart worden.

Hoe ontstaan tandaandoeningen?

Vaak begint het met de vorming van tandplak, een kleverige laag die continu op de tanden wordt gevormd. Mineralen uit speeksel kunnen zich aan tandplak hechten en zo ontstaat een harde geelbruine laag: tandsteen. De vorming van tandsteen leidt vervolgens vaak tot tandvleesontsteking. U ziet dan een felrode rand tandvlees langs de tanden en kiezen die snel kan gaan bloeden.

Symptomen

Er zijn verscheidene aanwijzingen die erop duiden dat uw huisdier tandproblemen kan hebben.

• Slechte adem
• De aanwezigheid van geelbruin tandsteen
• Rood of bloedend tandvlees
• Pijn bij het eten of krabben bij de bek
• Verandering in de kauw- of eetgewoonten
• Ingetogen gedrag
• Kwijlen
• Het verlies van tanden

Wat u echter niet direct merkt aan uw huisdier, maar wat wel zeker problemen kan geven is het volgende. Vanuit de infectie kunnen bacteriën zich verspreiden via de bloedbaan van het huisdier en zich in de vitale organen nestelen, zoals het hart, de lever en de nieren. Dit kan ernstige gevolgen hebben, zoals hartklepontsteking of nierfalen.

Gebitsbehandeling

Is er echter al veel tandsteen en/of tandvleesontsteking, dan is het nodig om het gebit van uw huisdier te laten schoonmaken bij uw dierenarts. Uw huisdier wordt onder narcose gebracht, aangezien een dier niet vrijwillig met z’n mond open blijft liggen en om het dier geen pijn te laten lijden als er eventueel een kies of tand moet worden getrokken. Hij/zij krijgt een buisje in de keel om goed te kunnen blijven ademhalen, tevens kan op deze manier geen viezigheid die vrij komt bij de gebitsbehandeling in de luchtpijp komen. Als uw huisdier goed slaapt, wordt het gebit helemaal schoongemaakt en wordt er gecontroleerd of het nodig is om kiezen en/of tanden te trekken.

Voorkomen

Om tandsteenvorming bij uw huisdier te voorkomen is het verstandig om uw huisdier niet te veel zachte voeding te geven. Bij honden (en sommige katten) is het mogelijk om ze te laten wennen aan tandenpoetsen. Poets ongeveer 2 keer per week met een zachte tandenborstel vooral de buitenkant van de hoektanden en kiezen, want daar begint tandplak het eerst. Gebruik geen gewone ‘mensen’ tandpasta, want dit irriteert de maag van dieren erg. Er bestaat speciale hondentandpasta. 

Een andere manier, die heel effectief is, is het voeren van een voeding speciaal ontwikkeld om tandsteen te voorkomen: het T/D-voer van de firma Hill’s. Dit voer is in onze praktijk te verkrijgen. Door de grote brokken, welke niet meteen uit elkaar vallen als het dier erop kauwt, poetst het dier als het ware elke keer als hij eet z’n gebit.

Tandsteen wat er al eenmaal zit, is niet weg te krijgen met poetsen of T/D-voer. Dit zal eerst moeten worden verwijderd door de dierenarts.

Gedragsadviseur voor huisdieren

Denk bijvoorbeeld aan een kat die naast de bak plast of een hond die moeilijk zindelijk wil worden of niet alleen thuis kan zijn. Ook voor adviezen om gedragsproblemen te voorkomen, kunt u bij ons terecht.

In 2011 heeft onze para-veterinair Susanne Smit haar diploma als huisdiergedragsadviseur bij opleidingsinstituut Tinley gehaald. Elke dinsdagmiddag kunt u tijdens het assistentenspreekuur bij haar terecht met vragen. Het is handig als u uw huisdier meeneemt voor een kort lichamelijk onderzoek om uit te sluiten of er misschien een medische reden achter het gedragsprobleem zit. Aan een gedragsconsult bij Susanne zijn geen kosten verbonden. U kunt ons bellen voor het maken van een afspraak.

Een consult bij Susanne is geen vervanging voor een gedragstherapeut. Het kan zijn dat zij u alsnog adviseert om door te gaan naar een gediplomeerde gedragstherapeut.

Denk bijvoorbeeld aan een kat die naast de bak plast of een hond die moeilijk zindelijk wil worden of niet alleen thuis kan zijn. Ook voor adviezen om gedragsproblemen te voorkomen, kunt u bij ons terecht. In 2011 heeft onze para-veterinair Susanne Smit haar diploma als huisdiergedragsadviseur bij opleidingsinstituut Tinley gehaald. Elke dinsdagmiddag kunt u tijdens het assistentenspreekuur bij haar terecht met vragen. Het is handig als u uw huisdier meeneemt voor een kort lichamelijk onderzoek om uit te sluiten of er misschien een medische reden achter het gedragsprobleem zit. Aan een gedragsconsult bij Susanne zijn geen kosten verbonden. U kunt ons bellen voor het maken van een afspraak. Een consult bij Susanne is geen vervanging voor een gedragstherapeut. Het kan zijn dat zij u alsnog adviseert om door te gaan naar een gediplomeerde gedragstherapeut.

Geef uw huisdier geen Paracetamol of Aspirine!

Inleiding

Stel: uw hond of kat heeft pijn of voelt warm aan. Kunt u hem/haar dan een paracetamol of aspirientje geven? Het antwoord is helaas nee. Het goedbedoelde pilletje dat bij mensen veilig gebruikt kan worden en overal te koop is, kan tot grote problemen leiden bij honden en katten. Katten kunnen Paracetamol niet en Aspirine slechts heel langzaam afbreken, zodat er al snel sprake kan zijn van een overdosis en dus een vergiftiging. Ook aan honden kan beter geen Aspirine of Paracetamol gegeven worden, omdat ook zij last kunnen krijgen van vergiftigingsverschijnselen, zij het wat minder snel dan katten. Aspirine wordt, in zeer lage doseringen, wel door de dierenarts voorgeschreven als medicijn bij huisdieren die een risico lopen op trombose. Echter bij onzorgvuldig gebruik kan uw huisdier ernstige klachten krijgen.

Symptomen bij een Paracetamol vergiftiging

• Zuurstoftekort: door een verandering in de rode bloedcellen kunnen ze minder zuurstof vervoeren
• Waardoor zuurstoftekort ontstaat
• Blauw gekleurde slijmvliezen
• Koud aanvoelen
• Benauwdheid
• Leverschade
• Speekselen (kat)
• Gezwollen kop en voeten (kat)
• Bloedplassen

Symptomen bij een Aspirine vergiftiging

• Braken (met bloed) door beschadiging van het maagslijmvlies
• Nierschade
• Algeheel sloom en ziek

Therapie

Voor een Aspirine vergiftiging bestaat er geen specifiek tegengif (=antidoot). Wel kan er een behandeling worden ingesteld om beschadiging van het maagslijmvlies te voorkomen. Voor een vergiftiging met Paracetamol bestaat wel een behandeling (antidoot is Acetylcysteïne, zuurstof toedienen), maar vaak komt een behandeling te laat.

Conclusie

Wat is dan wel veilig om te geven? Het is niet raadzaam om een medicijn dat bestemd is voor mensen, aan uw hond of kat te geven. Bij uw dierenarts zijn diverse pijnstillers en koortsremmers verkrijgbaar die wel speciaal bestemd zijn voor uw huisdier. Ook hoeveel u hiervan mag geven, kan uw dierenarts u vertellen.

Giardia

Giardia is een maagdarmparasiet die symptoomloos kan voorkomen, maar bij dieren met een lage weerstand, zoals puppy’s en kittens, diarreeklachten en groeiachterstand kan veroorzaken. De diagnose is eenvoudig te stellen. De behandeling betreft niet alleen het dier met klachten, maar alle huisdieren in het gezin. Daarnaast is het desinfecteren van de omgeving belangrijk ter voorkoming van herbesmetting.

Inleiding

Normaal gesproken heeft een volwassen hond of kat één tot twee keer per dag goedgevormde ontlasting. Als de ontlasting dun of brijig wordt, noemen we dit diarree. Afhankelijk van wat de oorzaak is, kan de frequentie van de ontlasting flink omhoog gaan.

De meest voorkomende oorzaken voor diarree zijn: voedselverandering, een infectie met een darmvirus of ziekteverwekkende bacterie, spoelwormen, voedingsallergie/–overgevoeligheid en de darmparasiet Giardia. Deze laatste oorzaak is de moeite waard eens wat nader toe te lichten.

Wat is Giardia?

Giardia is een ééncellig organisme en is, na de spoelworm Toxocara, de meest voorkomende maagdarmparasiet bij de hond. Ook bij de kat en zelfs de mens kan Giardia voorkomen. Giardia-infecties worden overgedragen via de faecaal-orale weg (dit betekent dat de infectie door besmette ontlasting via de mond opgenomen wordt). Dat kan al heel snel gebeuren door water, waar wat ontlasting in is gevallen, op te drinken of door verontreinigd voedsel te eten. Ook kunnen dieren besmet raken door elkaar te wassen of likken.

Wat zijn de symptomen?

Giardia-infecties verlopen vaak zonder symptomen, maar dieren met een zwakke afweer, zoals puppy’s en kittens, worden meestal wel ziek. De klachten zijn steeds terugkerende diarree, vaak met slijmbijmenging. Voedsel wordt niet goed verteerd waardoor dieren in gewicht achterblijven en een doffe vacht krijgen.

Hoe stellen we de diagnose?

De diagnose kan gesteld worden door de ontlasting te laten onderzoeken bij uw dierenarts.

Besmettingsgevaar voor de mens

Giardia infecties worden momenteel beschouwd als de meest voorkomende infectie van mens en dier. Vooral bij kinderen kan het leiden tot diarreeklachten. Let dus goed op de eigen hygiëne: was na elk contact met je hond of kat je handen.

Therapie

Giardia is goed te behandelen met speciale medicatie, eventueel aangevuld met een licht verteerbaar dieet (verkrijgbaar bij uw dierenarts). Maar net zo belangrijk als de medicijnen is het reinigen en desinfecteren van vacht, wanden, vloeren, borstels, kattenbakken, ligkleedjes etc. De eitjes van Giardia (oocysten) kunnen namelijk in de vacht van uw dier en de omgeving terecht gekomen zijn en zo steeds opnieuw uw dier besmetten. Ook moeten alle andere dieren in huis behandeld worden, ook al hebben ze geen klachten, aangezien ze immers drager kunnen zijn en ook zo continu voor herbesmetting zorgen. Na een aantal weken zullen we de ontlasting van de patiënt nog een keer testen om zeker te weten dat de besmetting helemaal over is.

Goedaardige vergroting van de prostaat

Bij niet gecastreerde reuen van 5 jaar en ouder komt vaak een goedaardige vergroting van de prostaat voor. Gevolgen kunnen zijn: moeite met ontlasting kwijtraken en prostaat- en blaasontsteking. De vergroting is goed met medicijnen te behandelen.

Het is algemeen bekend dat mannen op oudere leeftijd last kunnen krijgen van hun prostaat. Vaak gaat het hier om een goedaardige vergroting: Benigne Prostaat Hyperplasie (BPH). Bij honden kan deze aandoening ook voorkomen en daarmee lijken ze, naast de mens, de enige diersoort te zijn waarbij dit voorkomt.

Wat doet de prostaat?

De prostaat is een klier die bij de hond geheel om de plasbuis heen ligt, in tegenstelling tot bij de man, waarbij het prostaatweefsel ook deel uitmaakt van de plasbuiswand. Deze klier produceert een aantal hulpstoffen die aan het sperma toegevoegd worden. Daarnaast voorkomt de prostaat dat sperma in de blaas kan stromen.

Wat gebeurt er bij BPH?

BPH is een natuurlijk gevolg van veroudering wat zich voordoet bij meer dan 80% van de niet gecastreerde reuen ouder dan 5 jaar. In eerste instantie zal de hond er geen last van hebben, maar op termijn leidt het wel tot problemen doordat:

1. de afvoergangen van de prostaat worden dichtgedrukt waardoor prostaatvloeistof zich ophoopt en cystes ontstaan.
2. de prostaat en blaas kunnen gaan ontsteken.
3. de prostaat op omringende structuren gaat drukken, zoals de endeldarm (het laatste stukje darm van het lichaam).

Symptomen

Druppelsgewijs verlies van (waterig) bloed buiten het plassen om, problemen met de stoelgang en afwijkende vorm van ontlasting. Dus niet gelijk moeite met plassen zoals bij de man. Pas als de prostaat ontstoken raakt of er sprake is van een prostaattumor zien we plasproblemen en algemeen ziek zijn.

Diagnose

De dierenarts kan de diagnose stellen door rectaal te voelen of door middel van een röntgenfoto en/of een echo van de prostaat.

Therapie

Er zijn medicijnen die de vergroting van de prostaat goed tegen gaan. Hierdoor is er snel verlichting van de symptomen. Antibiotica is nodig indien de prostaat en/of de blaas ontstoken raken. In vergevorderde gevallen of wanneer de klachten telkens terugkomen, zal er overgegaan worden tot castratie en eventueel operatie van de prostaat. Een niet goed behandelde BPH kan namelijk resulteren in prostaatkanker en dat is helaas niet goed te behandelen bij de hond. Bij prostaatproblemen geldt dus absoluut: voorkomen is beter dan genezen.