G

Geschiedenis

De fret is een klein roofdiertje en stamt af van de Europese bunzing. Net als de hond en de kat is de fret een carnivoor (vleeseter). Hij behoort tot de familie van de marterachtigen (Mustelidae). Andere bekende familieleden zijn de das, otter, boom- en steenmarter, nerts, wezel en de hermelijn.

Reeds eeuwenlang is de fret gedomesticeerd en wordt hij door de mens gebruikt voor de jacht op met name konijnen, het zogenaamde ‘fretteren’. Let wel, de fret is dus géén in het wild levend dier, maar een volledig aan de mens aangepast huisdier. Te vergelijken met de (gedomesticeerde) hond en zijn stamvader de wolf.

Aristoteles beschreef al 350 jaar voor Christus een diertje dat een fret zou kunnen zijn. Aangezien er in die tijd geen konijnen in Griekenland waren, werd de fret vermoedelijk gebruikt voor het doden van schadelijke knaagdieren. In de eerste eeuw na Christus beschrijft een Grieks aardrijkskundige de bestrijding van een konijnenplaag op de Balearen. Naar alle waarschijnlijkheid werden hierbij fretten ingezet. De methode van jagen die hij beschrijft, komt overeen met de huidige voor fretten gebruikelijke methode.

Vanuit de westelijke landen rond de Middellandse Zee heeft de fret zich daarna in de loop van de tijd, tezamen met de oprukkende en zich uitbreidende konijnenpopulatie, over Europa verspreid. Aan het einde van de vorige eeuw werden fretten naar de Verenigde Staten, Australië en Nieuw-Zeeland geëxporteerd.

In Nieuw-Zeeland wordt de fret onder meer gefokt voor zijn pels. In andere landen gebeurt dat slechts op zeer beperkte schaal.

Door de domesticatie is het voor de fret onmogelijk om in ons klimaat in de vrije natuur te overleven. In de zomer kunnen ze soms nog wel hun kostje bij elkaar scharrelen, maar in de winter gaan ze dood.  Het is dan ook beslist niet aan te raden om een fret in het bos achter te laten. In sommige warme streken als Sicilië en Nieuw Zeeland zijn wel kolonies van verwilderde fretten ontstaan.