V

Vaccinaties

Het is ons advies om honden te laten vaccineren. Hierdoor beperken we het risico op uitbraken van ernstige, besmettelijke hondenziekten. Vaccineren houdt in dat er een kleine hoeveelheid, vaak verzwakte, ziekteverwekker wordt toegediend waardoor een individu afweerstoffen gaat maken om bij een echte infectie met die ziekteverwekker niet ziek te worden. Honden worden op de leeftijd van 6, 9 en 12 weken gevaccineerd tegen verschillende ziekten. Daarna is jaarlijkse herhaling nodig, startend op de leeftijd van 1 jaar. Niet alle vaccinaties hoeven elk jaar herhaald te worden. Als u met uw hond naar het buitenland, is vaccineren tegen Rabiës verplicht.

Er wordt gevaccineerd tegen de volgende ziekten:

Parvo

Parvo is een zeer besmettelijke virusziekte. Het oplopen van Parvo komt bijna altijd door contact met niet gevaccineerde honden of hun uitwerpselen. Het virus kan de darman aantasten, waardoor symptomen optreden van hoge koorts, niet willen eten, braken en diarree. Bij puppy’s wordt vaak de hartspier aangetast, ze willen dan niet eten, happen naar lucht, piepen, verzwakken en sterven meestal binnen een paar dagen. Het zijn voornamelijk de jongere en de oudere honden die vatbaar zijn voor de ziekte. Behandeling heeft soms succes en bestaat uit het toedienen van infuus en ondersteunde medicatie.

Hondenziekte

Ook wel de Ziekte van Carré of Canine Distemper genoemd. Vooral de jongere honden zijn gevoelig voor besmetting en deze verloopt via contact met niet gevaccineerde honden of hun speeksel, urine en uitwerpselen. De symptomen zijn: koorts, uitvloeiing uit de neus en ogen, ademhalingsproblemen en darmproblemen. Jonge honden gaan vaak dood door hondenziekte. Oudere honden kunnen een besmetting overleven, maar kunnen blijvend neurologische klachten houden.

Ziekte van Weil

Ziekte van Weil, ook wel bekend als ‘leptospirose’, is een bacteriële ziekte die wordt overgebracht via urine van besmette honden of de bruine rat. Gevaar voor besmetting heerst voornamelijk daar waar ratten voorkomen, dus beken, sloten en meren. De infectie tast de nieren aan, maar kan ook leverontsteking veroorzaken. Symptomen kunnen vaag zijn maar soms ook heftig en acuut: gebrek aan eetlust, koorts, geelzucht, diarree, bloed in de ontlasting, pijn, rode ogen, zweren rond de mond, een bruine afscheiding in de mond, dorst en veel plassen. Ziekte van Weil kan blijvend letsel veroorzaken en is, buiten voor andere dieren, ook zeer besmettelijk voor mensen; de besmetting kan mild zijn, maar een ernstige besmetting kan dodelijk zijn.

Infectieuze leverziekte

Deze ziekte wordt veroorzaakt door een virus en wordt voornamelijk aangetroffen bij jonge honden. Het virus verspreidt zich door inademing of door opname van virusdeeltjes met de mond. Honden worden acuut erg ziek, symptomen zijn: hoge koorts, ooguitvloeiing, bloederig vocht in de lichaamsholten en een sterk vergrootte lever. Dieren die de ziekte doorgemaakt hebben en genezen, kunnen nog maanden virusdeeltjes uitscheiden.

Kennelhoest

Kennelhoest is een infectie van de luchtwegen die veroorzaakt wordt door een combinatie van virussen en bacteriën. We vaccineren tegen het virus Para-influenza en de bacterie Bordetella bronchiseptica. Gevaar voor besmetting heerst op plaatsen waar veel honden samenkomen zoals kennels, hondenshows of hondenscholen. Vaccinatie is nodig en vaak vereist als uw hond op dit soort plaatsen verblijft. De aandoening is zeer besmettelijk, maar vaak goed te behandelen. Kennelhoest op zich is nooit dodelijk, maar het kan wel langdurige zwakte en andere ontstekingen veroorzaken. De symptomen zijn: veelvuldig hoesten en droog kuchen, soms met uitvloeiing uit de neus.

Rabiës

Dit virus, beter bekend als ‘hondsdolheid’, is besmettelijk voor alle zoogdieren, dus ook voor de mens. In Nederland komt hondsdolheid niet meer voor, maar als u uw hond meeneemt naar het buitenland bent u wettelijk verplicht uw hond te laten vaccineren tegen rabiës. Afhankelijk van het land waar u naartoe gaat, moet u aan een bepaalde wachttermijn voldoen. De vaccinatie tegen rabiës is drie jaar geldig. Infectie vindt plaats door een beet van een besmet dier, het virus wordt namelijk overgedragen via speeksel. Pas als het virus de hersenen bereikt, zullen symptomen optreden. Sommige honden worden traag en schuw, andere honden daarentegen worden "dol" en vertonen een sterke agressie en rusteloosheid. Andere symptomen zijn: diarree, braken, koorts, coördinatieproblemen, hoesten en zelfs coma. Als de ziekte eenmaal acuut is, heeft een behandeling geen zin meer.

Vaccinatieschema

De cocktail enting bestaat uit de volgende entingen: hondenziekte, parvo, weil, para-influenza, infectieuze leverziekte.

Vergiftigingen bij uw huisdier

Elk jaar zien we, zodra de zomer weer in volle gang is, honden en katten met vergiftigingsverschijnselen door het eten van slakkenkorrels, mierenlokdozen, onkruidbestrijdingsmiddel of rattengif (dit kan zelfs het hele jaar door voorkomen). Uiteraard zijn er nog veel meer vergiftigingen mogelijk, maar in dit artikel zullen bovengenoemde vergiftigingen verder toegelicht worden.

Slakkenkorrels

De werkzame (giftige) stof van slakkengif is Metaldehyde. Slakkenkorrels bevatten naast Metaldehyde vaak de bittere stof bitrex. Deze bittere stof zorgt ervoor dat kinderen de korrels uit spugen mochten ze die in hun mond stoppen. Honden en katten storen zich echter niet aan deze bittere smaak en kunnen zo grote hoeveelheden verorberen. Metaldehyde kan, afhankelijk van de hoeveelheid, ziekteverschijnselen in twee fasen geven. Direct na opname treden vaak maag- en darmklachten op zoals speekselen, braken en diarree. Terwijl na enige uren effecten als bewustzijnsdaling, dronkemansgang, spiertrillingen, snelle bewegingen van de pupil in het oog en epileptische aanvallen kunnen ontwikkelen. Coma en de dood kan binnen 24 uur optreden. Er is geen antigif, soms helpen anti-epilepsie medicijnen maar vaak is de kans op genezing niet al te groot. Kortom, zodra u denkt dat uw huisdier slakkenkorrels heeft gegeten, moet hij/zij zo snel mogelijk braken, dus bel direct een dierenarts!

Mierenlokdoos

Een mierenlokdoos heeft een aantal openingen waardoor mieren bij een gesuikerde vloeistof kunnen komen. Deze lokstof bevat een insectendodend middel (insecticide). Als honden bij zo’n mierenlokdoosje kunnen komen, wil het nog wel eens gebeuren dat ze de inhoud opslurpen. Aangezien de hoeveelheid insecticide in het doosje over het algemeen gering is, monden deze blootstellingen doorgaans niet uit in ontwikkeling van symptomen. Indien echter een klein hondje (<5 kg) een gehele inhoud verorbert, kunnen verschijnselen optreden, zoals spiertrillingen, speekselvloed, incontinentie en vernauwde pupillen. In dat geval is behandeling door een dierenarts noodzakelijk.

Onkruidbestrijdingsmiddel

Er is een heel groot aantal middelen in gebruik, waarvan sommige erg giftig zijn. Als uw hond of kat iets binnen heeft gekregen, is het altijd belangrijk om de verpakking mee te nemen naar uw dierenarts zodat uitgezocht kan worden wat er specifiek voor die vergiftiging gedaan kan worden.

Rattengif

Honden en katten kunnen rattengif binnenkrijgen door een rat of muis op te eten die vergiftigd is met rattengif. In eerste instantie zal rattengif braken en diarree veroorzaken. Heeft een kat heel veel gif binnengekregen, dan krijgt hij/zij een karakteristieke koortsachtige huidontsteking om de ogen, mond, geslachtsdelen en ook vaak aan de voetzolen. Het dier is dan niet meer te redden. Als een dier de eerste paar dagen overleeft, zal er 2 tot 3 dagen na inname de bloedstolling compleet verstoord raken. Op elke plek in het lichaam kunnen bloedingen gaan optreden. Dit kan aan de buitenkant zichtbaar zijn door bloedbraken, bloed in de ontlasting, bloedend tandvlees en bloeduitstortingen in de huid, maar de bloedingen kunnen ook inwendig optreden, waardoor bijvoorbeeld de borstkas vol bloed kan lopen. Een rattengifvergiftiging kan dus dodelijk aflopen. De behandeling bestaat uit het geven van Vitamine K1, waardoor er weer een normale stolling zal zijn. Vitamine K1 werkt maar kort, dus een zeer intensieve behandeling is noodzakelijk. Als er al te veel bloedingen zijn, slaat de behandeling helaas niet meer aan en overlijdt het dier. Kortom, zodra u denkt dat uw huisdier rattengif heeft binnengekregen, moet hij/zij zo snel mogelijk braken, dus bel direct een dierenarts!

Klik hier voor een nuttige link

Vlooien

Vlooien kunnen vlooienallergie veroorzaken en lintwormen overdragen. Bij een goede vlooienbestrijding dienen alle dieren en de omgeving behandeld te worden, aangezien 95% van de vlooienpopulatie zich rondom het dier bevindt. Consequent ontvlooien met een goed vlooienmiddel is daarbij belangrijk.

Een vrouwelijke vlo die op uw hond of kat terecht is gekomen, begint direct met het leggen van eitjes. Deze vallen van het dier af en ontwikkelen zich in een paar dagen, afhankelijk van o.a. de temperatuur, via larve tot pop met als eindstadium een volwassen vlo. De eitjes kunnen op allerlei plekken van het dier af vallen, zowel in huis als daar buiten, en zich daar tot volwassen vlo ontwikkelen. Slechts 5% van de vlooienpopulatie zit op het dier, 95% in de omgeving!

Vlooienbeten zijn vervelend voor uw huisdier. Ze kunnen er zelfs allergisch voor raken. Je ziet dan vaak korstjes achter op de rug en heftige jeukklachten. Er is dan slechts één vlooienbeet per maand nodig om de klachten in stand te houden.

Vlooien kunnen, als ze door de hond of kat worden opgelikt, lintwormen overbrengen. Lintwormen zien er uit als een soort rijstkorrels die rond de anus zitten.

Een goede vlooienbestrijding is een consequente vlooienbestrijding

• Alle dieren in het huis moeten behandeld worden
• Er dient een goedwerkend vlooienmiddel gebruikt te worden
• Het vlooienmiddel moet het hele jaar door gebruikt worden
• De omgeving moet behandeld worden met een speciale spray
• Kleedjes e.d. op 60 graden of meer wassen
• Stofzuigen heeft geen zin! De vlooien ontwikkelen zich in de stofzuigerzak gewoon verder.

Ziektenkostenverzekering

Op het gebied van diergeneeskunde is er tegenwoordig veel mogelijk, denk maar aan uitgebreide gebitsbehandelingen, kijkoperaties, orthopedische ingrepen, etc. U wilt graag de beste zorg voor uw huisdier. Maar deze behandelingen of onderzoeken kunnen veel geld kosten. Een oplossing kan zijn om een ziektekostenverzekering af te sluiten voor uw hond, kat of konijn.

U bent zelf verzekerd tegen ziektekosten. Dat is verplicht, maar u ziet er ook de noodzaak van in. Want stel: u heeft een dure medische behandeling nodig, dan betaalt de zorgverzekeraar de rekening gelukkig. Ook op het gebied van diergeneeskunde is er tegenwoordig veel mogelijk. Sommige behandelingen of onderzoeken kosten echter veel geld. Uw hond, kat of konijn kan ernstig ziek worden of betrokken raken bij een ongeval. Vaak komt u dan voor een moeilijke keuze te staan: uw huisdier kan wel behandeld worden, maar dit kan soms honderden tot duizenden euro’s kosten. Wij horen in de praktijk vaak: ‘Jammer toch dat mijn huisdier niet verzekerd is, net zoals bij mensen.’ Het is bij velen nog onbekend dat er verzekeringen bestaan voor huisdieren, terwijl dit in landen zoals Engeland en Zweden de normaalste zaak van de wereld is.

Er zijn verschillende soorten verzekeringen voor huisdieren. Ons advies is om, mocht u uw huisdier willen laten verzekeren, een bekende en grote verzekeringsmaatschappij te kiezen. Wij kunnen u hierover advies geven.

Om u ten slotte nog een indicatie te geven van de kosten voor een verzekering voor hond of kat: voor een laag tarief per maand biedt een betrouwbare verzekering het Basis Pakket aan. Als u nog vragen heeft of graag extra informatie wilt over dit onderwerp, neem contact op met uw dierenarts.

Vreemde voorwerpen

Een vreemd voorwerp, ook wel corpus alienum genoemd, is meestal iets dat per ongeluk is ingeslikt of opgegeten door het huisdier.

Een hond speelt graag met allerlei voorwerpen en dan kan het wel eens gebeuren dat er per ongeluk iets naar binnen schiet.

De meest bekende voorwerpen zijn tennisballen, waarmee eindeloos gespeeld wordt en die uiteindelijk stuk gebeten wordt en zo in gedeeltes in de maag verdwijnt. Daar blijkt het zwaar op de maag te liggen en aanleiding te geven tot irritatie. Het verdwijnt bijna nooit in de darmen.

Een ander voorwerp dat we regelmatig in de hond aantreffen en een steen. Ook weer zo’n leuk speeltje: steeds maar met stenen spelen en dan opeens ‘hup’, ingeslikt. Vaak passeert een steen wel de maag, maar loopt vervolgens ergens vast in de darmen. Er is dan geen passage meer mogelijk van voedsel of ontlasting waardoor de hond ziek wordt. Hij zal dan geopereerd moeten worden om de steen te verwijderen.

Ook een sok of washandje kan heel veel problemen geven als die door een hond is opgegeten. Deze dingen lopen namelijk ook regelmatig vast in de darmen. Het nadeel van een sok of washandje is dat ze op een röntgenfoto nauwelijks te zien zijn. Een steen of een metalen voorwerp geeft een duidelijk beeld op de foto, maar een stukje stof geeft geen contrast. De diagnose is dan moeilijker te stellen.

Tijdens de boswandeling kan er ook van alles opgegeten worden: er zijn al vele eikels, kastanjes e.d. uit darmen van dieren verwijderd.

Soms kan het lichaam echter heel handig met een ‘vreemd voorwerp’ omgaan. Zo was er eens een kat waarvan de eigenaar had gezien dat de kat een naald had ingeslikt. Röntgenfoto’s gemaakt en daarop was duidelijk een naald in de maag van de kat te zien. Door een druk programma die dag op de praktijk was de kat pas vele uren later aan de beurt voor een operatie. De chirurg bracht de kat onder narcose en maakte de kat open om de naald uit de maag te halen, maar geen naald te vinden…ook niet in het gehele darmkanaal. Toen een vinger in het rectum (einddarm) gestoken en jawel..daar zat de naald, bijna uitgepoept door de kat.

Ook kan je voor verrassingen komen te staan bij een hond met vage klachten. Zo liep de hond in dit voorbeeld de laatste dagen een beetje stijf, wilde wat moeilijker gaan liggen, het leek alsof hij pijn in de rug had. Na algeheel onderzoek van het dier werd besloten een röntgenfoto van de rug te maken. Eigenlijk niets afwijkends op te zien, alleen helemaal op de rand van de foto, daar waar de borstholte begint, leek een metalen staafje te zitten. ‘Ach, er zal wel wat op de röntgentafel gelegen hebben toen de foto gemaakt werd.’ Toch maar voor de zekerheid een foto van de borstholte gemaakt: een grote metalen barbecue spies zat in de slokdarm en een klein stukje in de maag, bij een hondje van 15 kg, onvoorstelbaar! Bij navraag bleek dat er inderdaad ongeveer anderhalve week geleden een barbecue in de tuin had plaatsgevonden (tip: altijd na afloop de spiesen tellen!).

Eigenlijk kan van alles vastlopen in de darmen, zoals haarbandjes, stuiterballetjes, fopspenen, takjes met stekeltjes eraan..dus denk hier goed om als uw hond of kat graag allerlei dingen in de bek neemt.

Vreemde voorwerpen in de buik

Het komt nogal eens voor dat een hond of kat iets opeet of binnen krijgt wat niet als voedsel bestemd is, bijvoorbeeld een steen, een sok, naald en draad, perzikpitten, een stuiterbal en ga zo maar door. Dat kan per ongeluk gebeuren bij spelgedrag, maar het kan ook bewust gebeuren wat vaak veroorzaakt wordt door maagdarmklachten. Honden die gras of stenen eten, hebben eigenlijk altijd last van hun maag.

Als zo’n vreemd voorwerp vastloopt in de maag of darmen krijgt een dier klachten zoals braken en/of diarree. Vaak zijn de voorwerpen op een röntgenfoto zichtbaar, maar niet altijd. Wat volgt is een operatie om de steen, stuiterbal of ander vreemd voorwerp te verwijderen.

Zie hieronder voor een selectie van röntgenfoto’s waar vreemde voorwerpen op te zien zijn!

Vuurwerkangst

Oud & Nieuw betekent voor veel huisdieren een angstige periode. Als eigenaar zijnde is het erg vervelend om uw hond of kat zo angstig te zien. Hoe kunt u uw huisdier het beste helpen? Hieronder volgen enkele tips voor de aanpak van vuurwerkangst bij de hond en de kat. Onze voorkeur gaat uit naar de lange termijn aanpak.

Lange termijn aanpak

Wanneer u als eigenaar ruim van tevoren wilt gaan trainen met uw huisdier dan kan dit aan de hand van een speciale cd met geluiden. Er zijn verschillende cd’s op de markt. De hond of kat krijgt het geluid van vuurwerk geleidelijk te horen. Uiteraard begint u met het zacht afspelen van de cd. Wanneer er niet met angst wordt gereageerd op het geluid, kan dit beloond worden met spel, voer of aandacht. Vervolgens kan het geluid iets harder worden gezet. Deze training (afhankelijk van uw huisdier) kan zo’n 6 weken in beslag nemen. Voor honden kan het zinvol zijn om extra aandachttrainingen en appeltrainingen te doen, zodat uw hond meer vertrouwen krijgt in u en de omgeving. Deze aanpak kan ondersteund worden m.b.v. medicijnen zoals clomicalm®.

Korte termijn aanpak

Wanneer u kiest voor de korte termijn aanpak, zijn er verschillende medicijnen die gebruikt kunnen worden. Deze mogen maar kortstondig gebruikt worden vanwege de zware belasting van nieren en lever en andere bijwerkingen. Onze voorkeur gaat uit naar de alprazolam®. Dit middel heeft twee werkingen, namelijk kalmerend en spierverslappend. Hierdoor wordt uw huisdier rustig en zal minder snel in paniek raken. Het grote voordeel van Alprazolam® is dat het veel sterker de angst verminderd dan diazepam® en ook een blokkerend effect op het geheugen heeft. De harde knallen en de angst worden dus als het ware niet onthouden. Belangrijk bij dit middel is wel dat de behandeling gestart wordt bij dieren in rustige toestand. Bij onrustige dieren blijkt het product langzamer en slechter te werken dan bij rustige dieren, daarom wordt aangeraden vroeg (rond 30 december) met de medicatie te starten.

Er zijn overigens ook andere medicijnen die gegeven kunnen worden. U kunt bij de balie terecht voor meer informatie.

Extra tips

• Laat de hond overdag extra lang uit (op een rustige locatie waar nog geen vuurwerk wordt afgestoken), zodat de hond lekker moe is.
• Geef het huisdier veel afleiding. Begin hier al mee in de middag, ruim voordat het vuurwerk begint. Voorbeelden hiervan kunnen zijn kauwstaaf en voerspelletjes.
• Sluit de gordijnen, zodat uw huisdier het vuurwerk niet kan zien.
• Zet eventueel de radio of de TV aan (let wel op dat het geen programma is met harde geluiden).
• Laat uw huisdier zelf een rustig plekje zoeken en creëer verschillende keuzemogelijkheden.
• Probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven.
• Bij gewenst gedrag, dus geen vertoon van angstgedrag, kan uw huisdier beloond worden d.m.v. voer, spel of aandacht.
• Probeer uitingen van angstgedrag te negeren. Niet omdat steun geven niet helpt, maar wel om eventuele problemen met aangeleerd angstgedrag later te voorkomen. U steunt uw dier overigens ook door het preventief af te leiden en samen te spelen, of door er simpelweg te zijn. Kiest uw hond er bijvoorbeeld voor om naast u zitten tijdens het vuurwerk, laat hem dan gewoon zitten, maar ga hem niet uitgebreid aaien en toespreken als hij zit te trillen van angst.
• Bij zowel de korte als de lange termijn aanpak kan bij honden ook de DAP® verdamper en/of halsband worden gebruikt. Voor katten is er de Feliway® verdamper. Hetzelfde geldt voor voedingssupplementen als Zylkene® en Telizen®.